Deze maand kreeg iedereen een mail van de Directeur-generaal in zijn bus waarin het project van twee nieuwe functies werd voorgesteld. De overheid wenst de organisatie van de penitentiaire diensten, en het statuut van het penitentiair personeel verder te hervormen.
Ze baseren zich op de wet van maart 2019. Deze wet is tot stand gekomen na de veelvuldige veroordelingen door Europa van het Belgische strafuitvoeringsbeleid.
Na de zomer wenst de overheid hierover formele onderhandelingen te voeren, om klaar te zijn tegen de opening van de nieuwe gevangenis van Haren. Dit kan uiteraard geen vrijgeleide zijn om belangrijke kwesties holderdebolder erdoor te duwen.
De overheid stelt dat de opdeling van het takenpakket in een luik begeleiding en een luik bewaking een antwoord zal bieden op een aantal actuele problemen.
Ze beweert dat de arbeidsvreugde sterk zal verhogen, de job aantrekkelijker zal zijn op de arbeidsmarkt, en deze opdeling zal leiden naar een humanere detentie, die een veiligere leefomgeving zal geven in de gevangenis. Ze baseren zich voor deze uitspraken op studies uit verschillende landen en de werking in de gesloten centra.
Tijdens de informele voorstelling van hun project hebben we gemerkt dat een aantal verworvenheden van ons huidig statuut ter discussie zouden kunnen staan.
De overheid speelt, in de marge van "hun project", met het idee om eventueel te sleutelen aan de compensatierusten. Voor ons is het belang van de invoering en behoud van de compensatierusten cruciaal om te kunnen deconnecteren van de druk die het werk met zich meebrengt en is essentieel om mentaal gezond te blijven. Hiervoor verwijzen we naar de invoering van het KB 36 uren van 1998.
Uit het voorstel van het project blijkt dat heel wat taken gemeenschappelijk zouden kunnen blijven, en er flexibiliteit bij overname van taken mogelijk is. Daarom kan een mogelijke loonkloof nefast invloed hebben op de dagelijkse werking.
Andere verworvenheden die gekoppeld zijn aan onze specifieke graden staan ook ter discussie als we naar gemene graden zouden overstappen.
De wet van maart 2019 voorziet ook in een minimale dienstverlening. De wet maakt een onderscheid in stakingen van minder of meer dan 2 dagen om al of niet personeel te kunnen opvorderen bij tekorten van werkwilligen. De evaluatie van de dienstverlening tijdens voorbije stakingsdagen was voorzien na 1 jaar. Deze evaluatie zal na de zomer gemaakt worden.
Er is ook gevraagd om te helpen een charter op te maken betreffende het respecteren van de gedragsregels bij sociale conflicten, en dit voor alle partijen.
In dit kader kunnen wij nu reeds meegeven dat de overheid een voorstel met een standaardprocedure na een kritiek incident heeft opgemaakt. Dit is hoofdzakelijk gebaseerd op ons voorstel ‘draaiboek voor emotionele stakingen’ dat we een aantal jaren geleden hebben proberen in te voeren. Dit wordt eveneens op een later tijdstip besproken.
Wij beseffen dat jullie, net als wij, met heel wat vragen zitten. Let wel : pas na de zomervakantie zitten we met de overheid rond de onderhandelingstafel. Pas dan zullen we meer concrete info hebben.
Voor een menselijke detentie die een veiliger leefklimaat creëert zeggen wij volmondig ja. Voor een statuut dat een onmenselijk personeelsbeleid creëert zeggen wij volmondig nee ! Daarom verwijzen wij naar het statement van onze minister : sneller, menselijker en straffer.
