Op de vergaderingen zelf zijn er van de collega’s weinig opmerkingen geweest op de globale aanpak die we naar voor hebben gebracht.
Achteraf zijn er wel opmerkingen geformuleerd.
- Vanuit de bewaking hebben we enkele malen de opmerking gekregen, “We moeten ons nu toch niet aantrekken van de directie en de PSD, we moeten voor ons zelf zorgen.”
- Anderzijds waren er ook collega’s die tevreden zijn dat er eindelijk geopteerd wordt voor een totale aanpak.
- Vanuit de PSD kregen we de opmerking dat we oude koeien uit de gracht had gehaald, door te verwijzen naar de etensbedeling die ze ooit hebben gedaan, het in groep willen binnenkomen bij acties,…
- Anderzijds waren er ook die me zegden, eindelijk wordt aan ons ook aandacht besteed.
We hebben het verleden aangehaald, omdat dit nog altijd leeft bij de bewaking, maar ook om te duiden dat het geen zin heeft om zaken uit het verleden te blijven aanhalen. We moeten nu verder. De situatie is helemaal anders en niet meer vergelijkbaar. In het verleden kwamen we vooral op voor het bewakingspersoneel, het besef is gegroeid dat we ook aan de kleinere groepen binnen de gevangenis aandacht moeten besteden.
Binnen een organisatie als het PCB heeft iedereen er belang bij om op een constructieve manier samen te werken. Alles is onlosmakend aan elkaar gerelateerd.
- Als de directie goed werkt dan projecteert dit zich naar alle geledingen.
- Als de PSD op een normale manier en met voldoende personeel zijn werk kan doen dan stellen zich op de secties minder problemen.
- Als het bewakingspersoneel op een goede manier kan werken en de secties goed draaien dan hebben de directie en de PSD het makkelijker om tot de essentie van hun taak te komen.
- Als de mensen op de griffie hun werk kunnen doen in normale werkomstandigheden dan heeft dit gevolgen voor de bewaking de psd en directie.
- Als de mensen op de boekhouding hun werk kunnen doen dan heeft dit consequenties op de afdelingen, dan worden de beambten en ko’s minder belast.
- Als de technische dienst met voldoende middelen kan werken worden problemen vermeden.
Zo kunnen we verder gaan, alles is aan elkaar verbonden. Wij werken in een geheel, iedere schakel is belangrijk. We moeten met elkaar werken, willen of niet. Er zijn vele obstakels maar die moeten we proberen te overwinnen, iedereen moet op een positieve manier bijdragen om tot een succesvolle samenwerking te komen. De knelpunten moeten worden aangekaart. Samenwerken is een zaak van mensen.
Er zal in de toekomst nog worden nagedacht over dit thema en activiteiten worden ontplooid om dit doel te bereiken.
Het is dan ook belangrijk dat we dezelfde doelstelling nastreven, een organisatie zonder doel is als een kip zonder kop.
Als organisatie, als gevangenis, zijn we uiteraard ook afhankelijk van beslissingen die politiek worden genomen, zijn we afhankelijk van beslissingen die op het hoofdbestuur worden genomen, zijn we afhankelijk van beslissingen en maatregelen die hier en daar door ambtenaren worden genomen, de beslissingen van rechtbanken hebben de laatste tijd een grote invloed…
Dit kunnen serieuze beslissingen zijn, de basiswet bijvoorbeeld.
Maar het kunnen ook zaken zijn waar niemand problemen mee verwacht bijvoorbeeld de dienstlijsten. In Brussel wordt beslist om een ander programma te gebruiken, SP – Expert, blijkt nu dat er enorme ontevredenheid is over die invoering op alle afdelingen.
Dit zijn factoren waar we weinig of geen impact op hebben. Alleen als groep, waar iedereen bijtrokken is, kunnen we een rol spelen.
Als vakbond moeten we er dan ook naar streven om voor iedereen zo optimaal mogelijke werkomstandigheden te creëren. Moeten we proberen te zorgen dat er overal het voorziene personeel aanwezig is, zodat iedereen in optimale omstandigheden kan werken.
We hebben de laatste jaren de weg van de dialoog gekozen. Ook nu willen we in eerste instantie overleggen. We hebben de overheid gevraagd om voor eind april met ons aan tafel te gaan zitten. Dit lijkt mij een redelijke vraag.
De overheid heeft de plicht om met ons aan tafel te gaan zitten, die zelfde overheid heeft ook als taak het imagoprobleem van de gevangenissen te helpen opkrikken en ons niet terug in de rol van de slag om slinger stakende gevangenis te duwen.
Dus is overleg en dialoog voor beide partijen de enige juiste weg.
Indien de overheid niet reageert en met ons geen dialoog wil, gaan we mobiliseren en ieder van ons weet wat dit betekent.
Het potentieel van de vakbonden in het PCB is de grote slagkracht.
Collega’s die opmerkingen hebben kunnen die altijd formuleren, op de werkvloer via de afgevaardigden, via mail of op de personeelsvergaderingen.
